สวัสดีค่ะ
หนูมีปัญหาอย่างหนึ่งที่ยังไม่เข้าใจ ค่ะ คือพ่อและย่านั้นลำบาก หนูก็พยายามหาหนทางช่วยเหลือทุกๆด้าน ถ้าตอนนี้หนูโตและทำงานหาเงินได้แล้ว คิดว่าพ่อและย่าต้องสบายที่สุดค่ะ หนูสวดมนต์เป็นประจำเพื่อให้พ่อและย่าและทุกๆคนมีความสุข นั้นทำให้หนูมีความสุข และหนูก็ทำงานด้วยค่ะไปช่วยยายทำงาน ยายนั้นมีฐานะดีไม่ลำบากเหมือนพ่อและย่า (ครอบครัวหนูหย่าร้างกันค่ะ) ด้วยต้องการให้ย่ากับพ่อได้ของดีๆบ้าง หนูเลยคิดอุบายหยิบเงินเพิ่มจากการทำงานกับยายเพิ่มมาอีกวันละสองร้อยมากค่ะ (ปกติหนูทำงานกับยายอาทิตย์ละสองวันค่ะ) ปกตินั้นหนูได้มาวันละสองร้อยบากท รวมทั้งสิ้นที่หนูได้ก็คืออาทิตย์ละ800บาท หนูจะแบ่งเงินเอาไว้ซื้อยาอาหารดีๆและเอาไปทำบุญ และซื้อของที่ตัวเองต้องใช้ โดยจะได้ไม่ต้องขอแม่ หนูทำอย่างนี้มาสักพัก นึกดีใจเสมอที่เห็นพ่อยิ้มด้วยความรู้สึกตื้นตัน ที่หนูยังรักและไม่ลืมพระคุณ แต่ก็มาเกิดความไม่สบายใจขึ้นเมื่อหนูเอาเรื่องไปเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟัง เค้าบอกหนูว่า เท่ากับทำบาป และพ่อกับย่าก็เหมือนกับรับของโจร หนูจึงเกิดความทุกข์ใจค่ะ ที่มาทำให้พ่อและย่าพลอยไม่ดีไปด้วย ตกลงนี้หนูทำถูกหรือเปล่าค่ะ ตลอดเวลาที่หนูโตขึ้นมานี้ก็คิดเองตัดสินใจเองอยู่คนเดียว เลยไม่รู้ว่าอะไรถูกผิด แต่คิดโดยรวมแล้วหนูว่าถูก หนูจึงทำ เพราะจะให้หนูเห็นพ่อ ย่าลำบากโดยไม่เข้าไปช่วยเหลือนั้นไม่ถูกต้องสำหรับหนู หนูตั้งใจค่ะ ว่าโตไปจะคืนเงินยายให้หมด หากหนูจบไปได้งานทำแล้วแม้จะอดยังไงก็จะคืนเงินที่ยักยอกเอามาโดยพละการจากยายคืนจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ถ้าหนูทำอย่างนี้จะบาปไหมค่ะ ช่วยชี้แจ้งด้วยค่ะ หนูเชื่อว่าคำตอบที่ได้จากที่นี้มันจะเป็นทางสว่างนำทางหนูไปในทางที่ถูกต้อง