ดวงตาของเราโดยทั่วไปนั้น รับรู้ถึง ความสั่นสะเทือนของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าได้เพียงแค่ระยะ 0.3-0.7 ไมโครมิเตอร์ จากสีม่วง ถึงสีแดง
ซึ่งสีต่างๆที่เราเห็นนั้นเป็นแค่เพียงส่วนหนึ่งที่ตาเราสามารถที่จะเห็นได้จากความจริงทีซับซ้อนยิ่งกว่านั้น
........................................................................
เพื่อที่จะเห็นรังสีออร่า เราจึงจำเป็นจะต้องเพิ่มระดับความเฉียบไว ให้กับดวงตาของเรา และขยายการรับรู้ระดับการสั่นสะเทือนอันนอกเหนือจากแสงสีทั่วไปที่เห็นกัน
-ฝึกหัดการมองแบบรอบนอก (Peripheral vision)
เพราะโดยทั่วไปเรามักมองจากศูนย์กลาง (Central Part)
-เพิ่มการมองเห็นต่อสิ่งเร้า (Exposure) -โดยการเพ่งไปที่จุดๆเดียวประมาณ 30-60 วินาที
-ส่งเสริมการทำงานของสมอง ในเรื่องการสื่อสารระหว่างสมองซีกขวาและซ้าย

แบบฝึกหัดที่ 1

จะเห็นว่าส่วนที่เป็นวงกลมสีนั้น จะมีรังสีออร่าล้อมรอบอยู่ มีหลายสีด้วยกัน นั่นเป็นเพราะว่าจากการมองจับภาพแบบรอบนอก ทำให้เรารับรู้แสงสีได้ดีกว่าการมองจากศูนย์กลาง ยิ่งเพ่งนานเท่าไร แสงออร่ารอบๆก็สวางใสชัดขึ้นเท่านั้น เพราว่าความไวต่อแสงสีที่มากระทบเพิ่มขึ้น แรกๆอาจจะไม่เห็นเลยแม้จะมองเป็นชั่วโมง แต่วันถัดไปอาจจะเห็นมากขึ้น ...ก็ไปลองดูกัน

หัวใจสำคัญของแบบฝึกนี้คือการเพ่งไปยังจุดสีดำเป็นเวลาหนึ่ง ไม่ใช่เพื่อให้มองเห็นออร่าแต่ประการใด แต่เน้นให้เห็นหลักการมองว่าจะมองอย่างไร เพื่อที่เราจะได้รู้ความสามารถของดวงตาในการรับรู้ได้

แบบฝึกหัดที่2

แบบฝึกหัดนี้มุ่งเน้นการกระตุ้นการสื่อสารระหว่างสมองทั้งสองซีก และเพิ่มความสามารถในการมองเห็นแสงออร่า

เริ่มจากวางรูปห่างจากตัวประมาณ 1 เมตร เหยียดแขนไปข้างหน้าจนนิ้วมืออยู่ระหวางและใต้รูปวงกลม

เปลี่ยนโฟกัสที่ปลายนิ้ว และมองเลยวงกลม ออกไปจนเห็นวงกลมสี่ดวง

จากนั้นพยายามมองให้วงกลมซ้ายและขวาเป็นวงเดียวกัน โดยมีแนวตั้งและแนวนอนรวมกันเป็นเครื่องหมาย บวก +สีขาว
------------------------------------
เครื่องหมายบวกนี่แสดงว่าสมองซีกซ้าย (เชื่อมต่อกับตาขวา) กำลังสื่อสารกับซีกขวา (เชื่อมต่อกับตาซ้าย)