ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ    

         ค่อยพิจารณาพวกเขาไป  ก็เริ่มเข้าใจแลวค่ะ  แต่เดิมคงจะมีสำนักที่มีคนเชื่อมากเพราะอยู่ชานเมืองต่างจังหวัด.. ไม่ได้ทำมาหากินอย่างอื่นมีรถราคาแพงขับกันทั้งบ้าน... เมื่อปี 2551 ดิฉันเดินผ่านบ้านเขาค่ะ พอดีคนทรงเจ้าสำนักหัวล้าน นั่งอยู่ ก็เดินมาเรียกดิฉันเข้าไป บอกว่ากำลังทำฟิตเนส เดินพาดูอุปกรณ์นะค่ะ  ก็พาซื่อเดินเข้าไป แต่พอพาเข้าไปในเขตบ้านและผ่านเข้าตัวบ้านที่มิดชิด ก็กลายเป็นห้องพระเล็ก ๆ พอเปิดอีกประตูข้าง ๆทางเข้ามีเตียงนอนแบบนอนเดี่ยว...ชักใจเสียค่ะเพราะลูกศิษย์สาวของเขาเกิดเปิดประตูเข้ามาแล้วก็รีบปิดอย่าง..ตกใจ..เพราะอะไรไม่ทราบ.. แล้วก็มองเห็นที่บูชาสูงเสมอเอวกว้างใหญ่มากมีรูปบูชาทางไสยศาสตร์เต็มไปหมด ใหญ่กว่า สูงกว่า ในห้องพระหลายเท่า ถามดิฉันว่ากลัวไหม.. ( ก็นึกในใจนะคะว่ากลัวและเคารพ..ทั้งเทพ ทั้งอะไรเหล่านี้ แต่ไม่ได้กลัวมัน)..ก็ตอบไปว่ากลัว....เริ่มมองหาทางออกแล้วค่ะ ทำทีเป็นเฉยเข้าไว้ เพราะมันติดกับบ้านดิฉัน  ถ้ามีอะไรสู้ตาย ติดกับรั้วบ้านด้วย...ถ้าไม่ถึงคราวคนในบ้านดิฉันคงช่วยทัน....แล้วพยายามเลี่ยงเดินออกจากตัวบ้าน....ออกมาสู่ลานหน้าบ้านที่มีหลังคา..มันก็รีบเอาโทรศัพท์มาส่งให้  แล้วก็มีเสียงผู้หญิงคุยชักจูงอวดสรรพคุณคนหัวล้านนี้มากมาย ขนาดขาหักบิดออกมา เป่าพรวดเดียวหาย..ดิฉันก็มองทางออกอย่างเดียวอยู่ห่างไปแค่ 3 เมตรจะวิ่งออกตอนไหนดี..อยู่ที่โล่งแล้วค่ะ..พอดิฉันอ้างธุระขอตัว..คนหัวล้านก็รีบตะโกนตามเลยค่ะ.. ว่าผัวคุณ ผมจะทำให้มีเมียน้อยกี่คนก็ได้....นับจากนั้นมาดิฉันไม่เคยคบคนบ้านนี้อีกเลย...เมื่อเดินไปริมรั้วเพื่อตากผ้า ก็จะได้ยินคำพุดหยาบคายคุยอวดอ้างสรรพคุณในฝีมือการร่วมเพศมีความสามารถนานเท่าผู้ชาย 8 คน...มีครั้งหนึ่งที่พูดลอย ๆ ว่า .อ??.คุณนายหน้าหมวยมันต้องมาให้...เย...??  จนได้เพราะมันท่องคาถานี้ทุกวัน  ว่าแล้วมันก็ท่องคาถาเป่าพรวดมาค่ะ...ช่วงนั้นประมาณปลายปี 2551 นะคะ

          โชคบังเอิญได้ยันต์ จากพิธีล้างป่าช้า ช่วงเวลากินเจ ปี 51 ได้มาเยอะเลย ก็เอาปิดไว้รอบบ้านน่ะค่ะ   ...นับจากนั้นดิฉันก็เริ่มพวกเขาก็เลิกทำพิธีอะไรก็ไม่รู้ ( มีการบอกว่า..เอ้ามาดู.มาดูกัน ..พ่อแม่ที่ตายไปแล้วใครอยากเห็นมาดูในอ่างนี้...โถ..มันเอาวิญญานพ่อแม่ของลูกศิษย์ มาลอยคอในอ่าง)...  ดิฉันสบายหูสบายใจไปนานเกือบสองปี ..เหมือนเขาหมดทางหากิน ต้องกลับไปสำนักเดิมลูกศิษย์ใหม่ก็หาไม่ได้ ลูกศิษย์เก่าก็หายหน้า....แหล่งทรัพย์เริ่มจางลง แต่ที่โกยไว้คงเหลือมากอยู่

            ก่อนเข้าพรรษาปีนี้ พวกเขาเริ่มกลับมาบ่อย หยาบคายเหมือนเดิม เอะอะ เหมือนเดิม คนหัวล้านก็กินเหล้า มีลูกศิษยสาวบ้างแก่บ้างคอยบริการ  ก่อนเข้าพรรษา 3 วัน โวยวายเหมือนเดิม ไม่กินเหล้า หยาบคายเหมือนเดิม  แล้วก็สวดมนต์ ทุกวัน ไม่เป็นเวลานะคะ  แต่วันหนึ่งสวดครั้งเดียว

                    คราวนี้มาพูดถึงความไม่ดีในตัวดิฉันบ้าง... มีความโกรธเหมือนคนอื่นน่ะค่ะ ..ไม่แค้น..แต่ไม่ให้อภัย ใจร้อนโต้ตอบทันควัน.......พยายามแก้นิสัยตัวเองมานนาน...ไม่หายซะที...แย่จริง ๆ ตอนนี้ดิฉันโดนกรรมลงโทษแล้วค่ะทุกครั้งที่โกรธ ความดันจะขึ้น เลยต้องทำใจเย็น ( ปกติไม่เป็นโรคความดันนะคะ เพิ่งเป็นตอนพวกนี้กลับมาอาละวาด)...

                    นินทาพวกเขาต่อค่ะ..พอเขาสวดมนต์เสร็จเขาก็เริ่ม ด่าว่า เหม็นแมวบ้าง  หยอกล้อกัน กรีด ๆ ๆ ก๊าก ๆๆ กันบ้าง  ส่วนคนห้วล้านก็บอกว่า แด....ก..ข้าวไม่ลงบ้าง... ( บ้านดิฉันเนื้อที่ 1 ไร่นะคะ  ตัวบ้านอยู๋อีกฝั่งหนึ่ง  แต่มีตึกใหญ่อีกตึกหนึ่งสร้างเอาไว้ เป็นเรือนเก็บหนังสือ ทั่งตำราเรียน หนังสืองานศพ ธรรมมะ วารสาร  สารคดี  ขวางอยู่ริมรั้วด้านเขา เสียงยังดังลั่นมาฝั่งนี้ชัด ๆ เลย มากัน 2-3 คน แต่เสียงยังกับมาทั้งหมู่บ้านแน่ะ)

                    ความปากเสียของดิฉันก็เอาไม่อยู่อัดพวกเขาไปว่า " เห็นคนอื่นสวดมนต์กันแล้วพวกเขามีแต่ ปิติบูญ อิ่มบุญ สำรวม น่าศรัทธา... แต่พวกเมิงสวดมนต์เสร็จแล้ว ทำยังกะเปรตเข้า.. เมิงจะสร้างภาพเพื่อทำมาหากิน ทำให้มันแนบเนียนหน่อย  "

                    เอาเข้าแล้วค่ะ  ทำเขาเข้าแล้ว  ....จะฝึกอย่างไรดีจะได้ใจเย็นกับเขาซะที..........ตอนนี้ดิฉันพยายามจะไม่ไปฟังพวกเขาแล้วค่ะ ..เดี๋ยวจะเล่าต่อนะคะ  ว่าเพราะอะไร

              คืน วันหนึ่งระหว่างพยายามมองหาปรากฎการณ์ ดาวล้อมเดือน ก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ อยากรู้สวดอะไร พยายามฟังและจำ  ถึงแม้ดิฉันจะไม่ได้สวดมนต์บ่อย แต่เข้าใจว่ามนต์บทนั้นสรรเสริญพระรัตนตรัย เอ่ยถึงองค์สวลี สวดไม่ยาวแต่ซ้ำไปมา.. สำนึกนั้นบอกดิฉันว่า..สวนที่เราไม่ชอบพวกเขาคืออะไรก็ช่างเถิด.. แต่ส่วนที่สวดมนต์นี้ดีแล้ว ชอบแล้ว  คิดได้แค่นั้นกลิ่นธูปก็ลอยมาเข้าจมูกอย่างแรงเลย ดิฉันก็กล่าวออกมาว่าหากดิฉันทำอะไรเป็นการลบหลู่ท่านเจ้าที่เจ้าทางเทวดาทั้งหลาย ดิฉันก็ขอขมาด้วย...ชั่วอึดใจเดียว.ปรากฎว่าเริ่มขนลุกจากบริเวณกลางศรีษะไล่ลงไปตามแนวศรีษะตลอดใบหูทั้งสองข้าง เรือยไปจนถึงไหล่ทั้งสองข้าง.....  ( เป็นบ่อยค่ะอาการนี้ ถ้าไปตาม วัดโบราญ ที่หนักหน่อย ก็ตอนไปวัดเขาสมอคอนลพบุรี นอกจากรู้สึกวูบแล้วยังมีกลิ่นหอมประหลาด หอมมาก ตามจากวัดถึงบ้าน ได้กลิ่นอยู่คนเดียวในรถอีกสี่คนไม่มีใครได้กลิ่นเลย)..ต่อนะคะ  อารมณ์ขณะที่รู้สึกวูบวาบนั้นกลับอบอุ่นใจและเป็นสุขอย่างประหลาด..ก็เลยพนมมือขึ้นแล้วพูดว่า  ในส่วนที่พวกเขาทำดีนั้นดิฉันขออนุโมทนา.......ตอนนี้ก็ค้นจาก internet  และคำสวดที่จำได้ รู้แล้วค่ะว่าเขาสวดอะไร  เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะตั้งใจเข้าถึงธรรมะหรือหวังรวยจากคาถาของหลวงปู่ ก็ยังไม่เห็นพวกเขาศีลห้าจะบริสุทธิเลย ยังพูดหยาบบ้าง ขู่จะเอามือปืนต่างจังหวัดมาบ้าง...ก็ช่างเขาเถิดค่ะ  ส่วนที่เขาทำดีดิฉนก็ขออนุโมทนา  แต่ส่วนที่หยาบคายเอะอะ คุกคาม ก็พยายามห้ามใจตัวเองอยู่ค่ะกลัวความดันขึ้น

        โดนแล้วค่ะ ดิฉันโดนของแล้วค่ะ    เจ็บนะคะแต่ไม่เจ็บมากหรอกค่ะ   กลัวไม๊คะตอนนี้ไม่กลัวหรอกค่ะ  แต่ต่อไปไม่แน่...กำลังรอดูอยู่ว่าจะมาแรงกว่านี้อีกไม๊....

              เมื่อ 12 ปีก่อน ดิฉันเคยโดนกระทำวิชาเดี่ยวกันนี้มาแล้ว ครั้งนั้นเจ็บปวดมาก 3 เดือนแรกเจ็บจนน้ำตาร่วง ทุกครั้งที่โดนกระทำเหมือนโดนแทงตามตำแหน่งต่าง ๆ บนร่างกาย ปวดถึงกระดูก  3 เดือนแรกเจ็บจนน้ำตาร่วง.. แต่คราวนั้นไม่ใช่เพราะปากเสีย แต่เพราะดิฉันต้องสอนหนังสืออยู่โคราช หากแต่มีหน้าที่ตามตำแหน่งของสามีที่ค่ายทหารแห่งหนึ่งที่ลพบุรี จึงมอบหมายสตรีผู้หนึ่งให้ดูแลแทน 3 ปีผ่านไป เมื่อขณะที่ดิฉันวางพวงมาลาที่อนุสาวรีย์ ในวาระ 100 ปี จอมพล ป. พิบูลสงคราม มันก็แว็บขึ้นมาถึงความไม่ชอบมาพากลค่ะ แค่เริ่มถามไถ่ข้อมูล ก็โดนแล้ว นอนอยู่โคราชพอดับไฟ ก็มีเงามืดโถมเข้ามา สู้ค่ะ ไม่ต้องนอนกันละ แล้วก็เริ่มเจ็บปวด..... ครั้งนั้นรอดตายจากสายหลวงปู่ปาน  ตั้งแต่บารมีหลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลวงตาบุญศรี แม่ชีประทุม  อีกทั้งบารมีหลวงปูโต หลวงปู่เดิมวัดหนองโพ หลวงปู่ทวด ....และที่ไม่บังอาจกล่าวอ้างถึง... กินน้ำมนต์ชาตรีแทนน้ำ..มากกว่า 3 ปี..ค่อยห่างหาย คิดถึงยายนั่นเมื่อไร ก็รู้สึกว่าเขายังทำอยู่ เพราะเป็นร่างทรงอ้างว่าองค์พระลักษมี พี่ชายเป็นร่างทรงอ้างว่าเจ้าพ่อพระกาฬ และเพื่อนผู้หญิงอีกคนอ้างว่าท่านปู่สวรรค์อะไรนี่แหละ  3 คนรุมกันจะเอาถึงตาย...  เดี๋ยวนี้ก็แกล้งทำเป็นลืม ๆ เสีย หมดกรรมกันไป อโหสิ

            คราวนี้โดนอีก มาแบบเดียวกันเลยขาดแต่ไอ้เงามืด ๆ ไม่ยักกะมี  สงสัยเพราะสวมสร้อย รูปของท่านท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระมันเลยไม่กล้าโถมเข้ามา  อาการขณะนี้ยังไม่ถึงขั้นเจ็บ  แค่รู้สึกหน่วง ๆ เท่านั้น เริ่มรู้สึกตั้งแต่วันที่ 27 กรกฎาคม 53  กำลังรอดูอยู่ว่าจะหนักขึ้นมากน้อยอย่างไร   ก็แปลกนะไม่ยักจะรู้สึกโกรธพวกเขา   ได้แต่ขำ ๆ โดนอีกแลวรึนี่... กลัวก็กลัวอยู่  แต่เราก็มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะอยู่แล้ว ..ยังไงก็ยิ้มสู้...

           ข้อที่ดิฉันอยากถามผู้มีความรู้ทางคุณไสยก็คือ  ไอ้ที่ดิฉันโดนน่ะ มันคืออะไร  ศาสตร์ทางด้านไหน  ดิฉันอยากรู้ก็เพี่ยงเพราะความอยากจะรู้เท่านั้น  ไม่เคยคิดจะไปเรียนหรือฝึกฝนหรือคิดจะตอบโต้ให้มันเป็นกรรมผูกพันเลย    ถ้าจะเมตตาบอกให้รู้ก็ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ