ช่วยแนะนำได้ไหมคะ ว่าดิฉันควรจะฝึกสมาธิแบบไหนดี... เพราะเหตุที่ได้ไปฝึกสมาธิ แบบเป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรกในชีวิต...แบบ ยุบหนอพองหนอ 7 วัน มันก็แสนจะข้องใจ ทุกครั้งที่เข้าสมาธิไม่เคยจะไปที่ท้องก่อนเลย เผลอไปจับลมหายใจทุกทีพอรู้สึกว่า..เออ มันไม่เกี่ยวกะใครได้แล้วแขนขามันก็ไม่เกี่ยวด้วย ไม่เจ็บ ไม่ชา ใจมันถึงจะยอมมาที่ทัอง ดูท้องไปสักพัก ไอ้พอง ๆ ยุบ ๆ มันหายไปไหนนะ..พอมันโผล่มันอีกก็ ดู ๆ ไปแสนจะ เบื่อ..พอเบื่อ ๆ เอาแล้ว...แขน ขามันก็เริ่มจะมา..เจ็บเข่าจังทำไงดี ...ดูท้อง..เจ็บหนอ ก็ไม่หายเจ็บ ไปที่ลมหายใจดีกว่า..ไล่ลมไปมา 3 ที..สบาย..เข่า..ขา..มือ..นิ้วไม่มารบกวน...วันไหนอารมณ์นิ่งมาก ๆ พอวิทยากรสั่งให้เข้าสมาธิ..เริ่มต้นหายใจแค่ 3 พรืด..ทำไมมันสบายอย่างนี้ หายใจต่ออีกไม่กี่พรืด..มันไม่อยากออกไปไหน..พอเสียงวิทยากรสั่งให้ยุบหนอพองหนอ..ก็จำใจไป..ดูเพลิน ๆ ก็พออยู่ได้.. ดูไปดูมาก็เบื่อน่ะ มันอยากไป ไล่ลมหายใจเล่น..เพลินกว่าตั้งเยอะ.....   ข้องใจนะ...ทำไม...ถ้าชอบดูลมหายใจมากกว่า... ควรจะทนฝึก พอง-ยุบ ต่อไปไหม.. 

นั่นเป็นอย่างแรกที่เราสังเกตุตัวเราเองได้ คือใจเรากับบารมีเราไม่ได้สั่งสมมาทางนี้ คือไม่ได้สั่งสมการปฏิบัติมาทางสติปัฏฐาน4 ไม่ได้ดูรูป แต่เราสั่งสมมาทางสมถกัมมัฏฐานด้านอาณาปานสติครับ ฝึกกำหนดลมหายใจต่อไปดีกว่าครับฝึกเรื่อยแล้วจะดีครับ โทษทีครับไม่ได้มาเปิดอ่านกระทู้นี้ซะนาน ตอบช้าหน่อยโทษทีครับ อยากรู้เพิ่มเติมส่งข้อความมาที่ 0852776607 แล้วผมจะติดต่อกลับครับ ขอให้มีความสุขในการปฏิบัตินะครับ

..............................

 เรียนคุณ Teerawat ค่ะ

         เพื่อให้แน่ใจดิฉันก็ไปอบรมวิปัสนากรรมฐาน อีก 2 ครั้ง ครั้งละ 8 วัน 7 คืน ก็ได้คำตอบค่ะ  จริงอย่างที่คุณว่า ใจมันโหยหาแต่ ลมหายใจ  แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธวิปัสนานะคะ มันชอบอยู่แต่เหมือนอยู่กับที่ ผ่านมา 3 ครั้งก็เหมือนเข้าใจเรื่องสติดีขึ้นนิดหนึ่ง รู้สึกว่ามีเรื่องต้องค้นหาอีกมาก แต่หาทางไม่เจอ... พอดีช่วงปิดเทอมลูกหลานมาหาก็ฟุ้งไปกับความสุขสนุกสนาน.. พอดีญาติบางคนมาหาสร้างความขุ่นใจก็ฟุ้งไปกับความไม่ชอบใจไม่สบายใจ ..เมื่อกลับสภาวะปกติ   ก็กลับมานั่งสมาธิใหม่ ฟุ้งยิ่งกว่าครั้งแรกที่เคยทำ  วันที่สองดีขึ้น  แต่ยังไม่ได้เหมือนเคย สงสัยใจยังไม่สงบ ลองส่งข้อความไปที่เบอรคุณบอกค่ะ แต่ที่ตอบมาเป็นมัลติมิเดีย เครื่องโทรศัทพรับไม่ได้  ถ้าอย่างไรช่่วยตอบไปที่ kanramlopp@hotmail.com ได้ไหมค่ะ  อยากทราบการเริื่มต้นที่ถูกวิธี และการวางอารมณ์  และจะดูความก้าวหน้าของตนเองได้อย่างไร  ขอบคุณค่ะ ( หรือจะตอบที่นี่เลยก็ได้นะคะ เข้ามาดูอยู่เรื่อย ๆ )

ฝึกสมาธิตามความรู้อันน้อยๆของผมเป็นนี้ครับ

1.คุณต้องรู้จักว่าคุณใช้สิ่งใดที่ที่ใช้แล้วจิตใจสงบเร็ว ใช้คำภวนา หรือจะเพ่งสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ของผมเพ่งสิ่งของจิตจะนิ่งเร็วกว่าคำภวนา

2.ถ้าใช้คำภวนาก็ประครองมันไว้อย่าให้จิตไปคิดเรื่องอื่น เมื่อจิตนิ่งมันจะเกิดปิติ สุข

3.ถ้าเพ่งสิ่งของจิตมันก็นิ่งได้เหมือนกัน แล้วมันก็ไปถึงปิติ  สุข

ใครทำได้ถึง ปิติ สุข ก็เป็นบุญแล้วครับ  บางคนเขาบอกว่าฝึกสมาธิไม่มีครูสอนจะเป็นบ้า ก็อาจเป็นได้ ผมฝึกเองมาตั้งแต่อายุ 13 ปีก็ไม่เห็นว่ามันเป็นบ้า

ถ้าเห็นสิ่งใดให้ปล่อยวาง ไม่ยึดถือ อย่าไปคิดว่าตนเองวิเศษกว่าคนอื่น ไม่สนใจสิ่งที่พบเห็นในสมาธิ

..ส่วนวิปัสสนา คือการพิจารณาสิ่งต่างๆให้เห็นตามความเป็นจริงของมัน เช่นเรามองดูนางสาวไทย ให้มองส่วนประกอบอวัยวะต่างๆของเขาจนถึงตายไม่เหลืออะไรเลย

ถ้าทำได้แบบนี้ ความโกรธคนอื่นก็หายไปด้วยจิตใจสบาย นรก สวรรค์ บอกว่ามีจริง พลังจิตมีจริง สามารถใช้ได้ทั้งทางดีและไม่ดี แต่แนะนำให้ใช้ในทางที่ดีและ

สร้างสรรค์ เพราพมันจะกลันมาสนองตนเอง

สติตั้งที่ใจ รู้อยู่ที่ใจ เห็นอยู่ที่ใจ พิจารณาอยู่ที่ใจ

เอาง่ายๆครับ ผมประธานชมรมมหากัลยาณธรรมครับ

http://mahakullayanamit.blogspot.com/

ผมวิทวัส ช่วยเจริญ

เอาง่ายๆครับ ตอบแบบทางโลกนะครับในมุมมองของคูณ ต้องการได้อะไรง่ายๆ โดยไม่ใช้ความเพียรครับ พระพุทธองค์ท่านลำบากไหมครับ

ผมว่าท่านทรงฝึกสติ กสิน มากกว่า 10000 ชั่วโมงแน่ๆครับ ท่านถึงรู้ทุกอย่างเพราะท่านฝึกมาหมดแล้ว แต่สุดท้ายก็มาที่ ตัวรู้ ครับ คือการรู้สึอตัวครับ

ตอนนี้คุณรู้สึกตัวไหมครับว่าคิดอะไร ความอยากได้คือกิเลสครับ มันจะไม่เกิดผลหากมีความอยากครับ นั้งไปใจอยาก โหยหา ญาณ ชาน จาน ชาม สาวๆ รวย

 แต่อยากถามแล้วคุณมีเป้าหมายสูงสุดในการฝึก ทำเพื่อใคร จะเอาไปทำอะไรครับ เอาง่ายๆครับรากฐานการฝึกต้องมั่นคงครับ

ฝึกสามธิแบบใดก็ได้ที่คุณรู้สึกดีครับ

วิปัญสนาญานนะครับ สุดยอดกว่าสมถะ หาประมาณมิได้ ดูพระพุทธองค์สิครับ ท่านเจ๋งแค่ไหนครับ

คูนลองฝึก สามธิ กับสติ หรือตาม รู้ลม อานาปา สัก 10000 ชั่วโมงครับ แล้วเก็บแต้มเอามีเวลาก็ค่อยๆฝึก

ของพวกนี้ต้องอฐิฐานแลกด้วยชีวิตครับ ต้องใจเข้มแข็งครับ คุณทำได้ พระอรหัน หลายๆองค์เขาก็มีร่างกายเหมื่อน

เราครับแตกต่างด้านจิดใจครับ ท่านใจแข็ง ครับ นั้งสมาธิ หรือ อะไรก็ได้ เกี่ยวกับ เจริญสติ หรือจะ สมถะสัก 10000ชั่วโมงครับ การบ้านครับ ธรรมะชาติจะสอนคุณ

เองครับ คือธรรมะ คือใบไม้ในป่าใหญ่ เกิดมายังแตกต่าง ใยเล่าไม่หาทางเลือก ใหม่ที่เป็นเราครับ นี้เป็นการแบ่งปันนะครับ คุณทำได้ครับคุณสุดยอดดด มีศักยภาพ

 ....ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำนะคะ...  ตอนนี้นั่งสมาธิ...คือวิธีการก็ง่าย ๆ เหมือนเดิม พอนั่ง..หลับตาปุ๊บ ก็ระลึกถึง พระรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ พอเป็นกำลังใจ.. แล้วก็เฉยเลย..ดูลมอย่างเดียว..มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมัน..แรก ๆ ดูได้ไม่ถึงนาที ..ไปไหนแล้วก็ไม่รู้..กลับมาใหม่เดี๋ยวก็ไปอีก.... ผ่านมา 2-3 วันไปน้อยลง.. 

.... ยอมรับว่าเป็นคนไม่มีวินัยเรื่องความเพียรเลย... จะทำอะไรซักอย่างต้องมีสิ่งเร้า..แก้ไม่หายเลยจริง ๆ .. ยิ่งพยายามบังคับหรือฝืนตัวเองไม่ได้ผล.. เช่นเวลารู้สึกอยากนั่งสมาธิและไม่ง่วง .. จะทำได้ดีทีเดียว แทบจะไม่วอกแวก..อาการยังไม่เคยปิติ ซักกะที .. แค่เริ่มต้นรู้สึกเนียน ๆ สบาย ๆ พอเผลอแวบ..ผงะปั๊บมันก็แปลก รู้สึกมันนิ่งขึ้น..เสียงรบกวนไกล ๆ ได้ยินชัด ..เช่นนกร้องอยู่ต้นไม้หน้าบ้าน..เหมือนมาร้องให้ฟังอยู่ใกล้ ๆ ไม่รำคาญ และไม่สนใจ แต่ได้ยิน... พยายามประคองอยู่ในอารมณ์นี้...ได้ไม่นาน...บางทีก็ถอยลงมา..บางทีก็กลับเข้าไป..ยังได้เท่านี้เอง..ไม่ไปไหนเลย..

.... ที่คิด ..อยาก..และอยากอยู่ตอนนี้ ..คืออยากนั้งสมาธิได้นาน..นาน ..กว่านี้...  เพราะบางวัน กะดูว่านั่งยังไม่ถึง 10 นาทีเลย..ทำไมมันไม่อยากนั่งต่อแล้ว.ทั้งที่บอกตัวเองว่าอีกหน่อยนะ.. มันไม่ได้  ไม่ยอมนั่ง  ..แต่บางวันนั่งเกือบชั่วโมงก็อยู่ได้... แต่ยังไม่เคยเกินชั่วโมงซักที.. ปกติ กำลังดีประมาณ 20-30 นาที...

... ทำไมถึงอยากนั่งได้นาน  เพราะฉันไปสมัครปฏิบัติธรรมเอาไว้ .. แล้วเขาให้นั่งสมาธิอย่างเดียว.. ก็มีพักนะ.. แต่คนอยู่ไม่นิ่งอย่างฉันนี่มันจะทนไหวไหม.. พอดีพยายามตั้งใจมากไป..มันเลยกลายเป็น..อยาก..แต่ตอนนี้เฉยแล้ว ..เพราะอีก 2-3 วันก็ต้องไปอบรมแล้ว ..ฉันก็ยังอยู่นิ่งไม่ได้เหมือนเดิม.. เลยปล่อย..อะไรจะเกิด..ก็ให้มันเป็นไป...

อยากทราบว่ามีวิธีนั้งอย่างไรให้นานโดยไม่ให้ปวดเข่าครับ

 อยากรู้เหมือนกันนะ.... เพราะที่ฉันนั่งจะต้องถามตัวเองว่ากำลังปวดอยู่ไหม.. ถ้ามันปวดอยู่.. ถามว่าพอทนไหวไหม...ถ้าไหว.. ก็ลองนั่งเหมือนชาวบ้านเขาก่อนดูซัก 2-3 นาที่ก็รู้แล้วว่ามันปวดมากขึ้นไหม...ฉันปวดมากขึ้นนะ ยิ่งนานยิ่งปวด..ก็เลยต้องนั่งสมาธิแบบขัดสมาธิหลวม ๆ คือไม่ยกขาขึ้นมาทับกัน... มันก็ไม่ปวดมาก...ก็นั่งไปได้..นานไหมล่ะ ?..สูงสุดไม่เคยเกิน 40 นาที..ก็เลยไม่เคยรู้สึกเดือดร้อนอะไร เพราะพอใจจดจ่ออยู่มันเหมือนจะลืมมั๊ง..ลืมปวดน่ะ..

.... แต่พอฉันฝืนสังขาร.. ก็นั่งอีท่าเดิมนั่นแหละพอเลย 40 นาที.. มันปวดน่ะ..แต่ไม่ปวดเข่าเพิ่มนะ.. มันดันปวดร้าวตามแนวเส้นเอ็นลงมาตามน่องด้านใน.. อึดไปได้ 10 นาที่ (รวมเป็น 50 นาทีแล้วนะ) ตอนนั้นฉันน้ำตาร่วงเพราะมันปวดมากขึ้นทุกลมหายใจ..ทำไง.. พักค่ะ..แล้วเริ่มใหม่... คราวนี้หนักกว่าเดิม ผ่านไป 30 นาทีมันก็ร้าวระบมแล้ว..พักค่ะ ลองใหม่ แค่ 20 นาทีก็สุดแสนจะทรมานแล้ว(ทั้งที่เมื่อก่อนนั่งท่านี้ได้ถึง 40 นาที).. ก็สังขารมันอักเสบนี่คะ..ถามตัวเองเลยว่า.. ฉันจะนั่งสมาธิหรือจะนั่งทรมานตัวเอง..สรุปค่ะ..หาท่านั่งใหม่...

.... ก่อนนั่งสมาธิ จะถามตัวเองก่อนว่าจะนั่งนานไหม... ถ้าจะนั่งนานก็หาเก้าอี้ไม้แบบไม่มีพนักพิงและวางเท้าได้ถึงพื้น..เพราะลองนั่งดูแล้ว.. 1 ชั่วโมงไม่ปวดอะไรเลย.(เหน็บชากินน่ะเรื่องธรรมดา) ... แต่ถ้านานกว่านั้นเป็นไรไหม.. เหอ..เหอ..เหอ...ยังไม่เคยทำได้เลย..เลิกเสียก่อน ...มันก็เลยไม่รู้น่ะ

...... ฉันว่าสังขารแต่ละคนมันไม่เหมือนกันหรอก.. และคิดเอาเองตามประสาคนอ่อนธรรมะอย่างฉันนะ... ฉันปฏิบัติธรรมเพื่อให้จิตใจเบิกบานในธรรม.. เอาไว้ให้แก่ธรรมะก่อนคงจะเปลี่่ยนความคิดได้...  เลือกเอานะคะ .. นั่งอย่างไร...ที่นั่งแล้วจิตใจสงบ..และ นิ่งได้..ก็นั่งมันท่านั้นแล...